De taxichauffeur maakte grommende geluiden. De stroom auto’s waar wij ons in bevonden was tot stilstand gekomen en dan staat de auto ook werkelijk tientallen minuten stil. Af en toe schuiven wij een metertje op, de chauffeur geeft dan een enorme dot gas, maar na twee meter komt hij grommende en kreunend weer tot stilstand. Bij de balie van het hotel had ik gevraagd hoe lang de taxirit naar het vliegveld zou zijn. Een zucht, handen in de lucht, weer een zucht en dan het antwoord; 1 uur of anders 1.30 uur, maar het kan ook twee uur duren als er een ongeluk is gebeurd. Ik ben van het soberste scenario uitgegaan omdat ik wel heel graag op tijd wilde zijn op het vliegveld. S’ ochtend nog heerlijk gezwommen en in mijn stoeltje op het strand naar de woelige branding zitten staren. Het was een beetje bewolkt, maar wel een heerlijke 30 graden. Gisteren was ook zo’n dag, banjeren langs het strand, een caipirinha op een terrasje, zwemmen en daarna op stoeltje mijmeren over deze reis. Ik heb weer enorm genoten en dat dank ik vooral aan het feit dat ik in de diversiteit van mijn reis steeds het juiste evenwicht heb weten te vinden. Ik heb wel gemerkt dat mijn energie, op mijn leeftijd, sneller gaat opbranden dan vroeger en ook daar moet ik een nieuw evenwicht in vinden. Dit was het weer voor deze reis. Ik heb verhalen verteld, ik heb genoten van deze reis en ik hoop dat mijn trouwe volgers ook genoten hebben. Ik wil jullie bedanken voor de berichten en laat weten of je ook de volgende reis weer met mij wil meereizen. So far so good, ik vlieg naar mijn lief.