De gedempte geluiden van een ontwakende stad kregen langzaam een plaats in mijn slaperige hoofd. De pluggen uit mijn oren gehaald, de decibellen namen in omvang en sterkte steeds meer toe. Toerende auto’s, ronkende bussen, goederen die met veel bombastisch Braziliaans geluid worden uitgeladen. Ineens hoorde ik onbekende binnen geluiden, een aankondiging dat het ontbijt in ver gevorderd stadium verkeerde. Mijn gastvrouw heeft zich weer uitgesloofd en een prachtige ontbijttafel gecreëerd. Mijn enthousiasme kreeg een dip toen ik de kamer binnenkwam. De aankondiging, op strenge Duitse toon, “Je bent laat” kwam harder aan dan alle buitengeluiden. Ik probeerde met een grappige opmerking “ daar heb ik de leeftijd voor” de sfeer weer in balans te brengen. Dit lukte niet, 15 jaar studie en werk in Duitsland heeft duidelijk zijn sporen bij mijn gastvrouw achtergelaten. Een moeilijke mix de open, spontane Braziliaanse inslag gecombineerd met een Duitse zucht naar beheersing en grondigheid. Geen wonder dat dit leidde tot een dag vol schurende verwachtingen. Marina had twee dagen vrij genomen om mij de schoonheid en het wel en wee van Rio te laten zien. Vol verwachting wachtte ik op een aantal voorstellen van haar om dit in concretere vorm te gieten. Zij wilde van mij weten wat ik wilde en als ik dan zei “ laat mij jouw Rio zien” raakte zij geïrriteerde en wilde dat ik aangaf wat wij gingen doen. Dit ging zo even door, ik maakte weer een aantal grappen, die duidelijk niet in een Braziliaanse luchtigheid werden ontvangen. Uiteindelijk heb ik mijn wensen aangegeven, ik wilde nog eens naar het district Santa Teresa om met het treintje omhoog te gaan en ook naar het Maracana Stadion, een nog onvervulde jongensdroom. Deze duidelijkheid gaf haar weer rust en de Braziliaanse ontspanning kwam weer in haar gezicht. Dat was voor mij het sein om op pad te gaan. Inmiddels had ik ons ( voor mijzelf) omgedoopt tot het duo “Positivo en Negativo”. Ik, die op positieve wijze de wereld in wil blijven kijken en Marina die allereerst allerlei problemen en bezwaren ziet. Voor haar bestaat Rio uit Banditos die het op mij hebben voorzien en ik krijg verder een stortvloed van alle zaken die niet deugen in Rio. Zelfs als ik foto’s stond te maken vertelde zij mij dat iedereen wel zal denken dat zij op mijn fototoestel uit was of dat zij probeerde om geld uit zijn zak te halen. Ik had daar geen antwoord op en lachte om deze interpretatie. Tegelijkertijd is deze stad ook haar grote liefde en mag een ander daar niets negatiefs over zeggen. Het duurde even , maar uiteindelijk heb ik een goede balans gevonden en is de P&N combi niet bepalend voor de sfeer geworden. Ik ben nog steeds laaiend enthousiast over deze stad en geniet als ik hier rondloop. Samen met de metro naar centro gegaan en in de metro zat Marina in toeristische boekjes te bladeren om interessante plekken te vinden. Hier heb ik mij door laten leiden en er waren prachtige oude restaurants en straatjes, die ik zelf niet had kunnen vinden. Het verassende was dat mijn gastvrouw zich ontpopte tot zelfgekozen Tourguide, dat was erg leuk was, ondanks het feit dat ik vaak te horen kreeg dat ik iets moest zien !. Bijzonder was wel dat zij vaak voor het eerst op deze plekken kwam. Het treintje in Santa Teresa had zij voor het laatst gezien toen zij 15 jaar was (nu 58) en met opa en oma omhoog is gegaan. Ook het stadion was voor haar een openbaring. Het treintje rijdt weer sinds twee maanden. Vanwege slecht onderhoud en vele gebreken heeft het 5 jaar niet gereden. Het huidige traject is nog de helft van vroeger, maar in de toekomst wordt de hele lijn weer opengesteld. Uiteraard gingen mijn gedachten naar de tijd dat ik samen met Carla het treintje omhoog nam en op zo’n moment mis ik mijn liefste en reismaatje. Verstild kijk ik naar buiten en geniet van de mengeling van oude herinneringen en nieuwe vergezichten. De sfeer in Santa Teresa is een wonderlijke stolling van schoonheid, de kleine met keitjes geplaveide straatjes, de verlatenheid is voelbaar zichtbaar. Graffiti kunstenaars hebben een nieuwe dimensie een het straatbeeld gegeven. Na uren rondzwerven, gelukkig is mijn tourguide sportief en wil ook graag lopen. Wij zijn in een restaurant neergestreken, stond in het boekje aangeprezen. Het was een prachtige plek en het eten van uitzonderlijke kwaliteit. Besloten om taxi te nemen naar het Maracana stadion, helaas te ver om met de benenwagen te gaan en er was ook geen verbinding met openbaar vervoer. Taxi is in Rio goedkoop en betrouwbaar, alles gaat met de meter en wordt op de cent afgerekend. Geen fooivragen gebaren of blikken. Eerst nog even langs de plaats waar het Carnaval do Rio wordt gehouden. Het Sambadrome, waar de sambascholen zich tijdens carnaval presenteren is een breed stuk weg met aan weerskanten enorme tribunes. Het schijnt dat deze afstand precies in 19 minuten moet worden afgelegd en anders krijgen de scholen strafpunten. Verder naar Maracana stadion, de taxi driver naast mij was heel enthousiast en volgens mij was hij het liefste met mij meegegaan. Voor het stadion kreeg ik “jongenskriebels” , alleen al de aankondiging MARACANA maakte mij onrustig en ik wilde zo snel mogelijk naar binnen. Hoewel mijn tourguide steeds aangaf dat het gesloten zou zijn (N), was het open en konden wij naar binnen. Eerst naar het hoogste punt en daar stond ik in opperste verbazing te kijken naar de schoonheid van dit stadion. Vroeger konden hier 190.000 toeschouwers in, maar die corrupte Blatter heeft ervoor gezorgd dat alles zitplaatsen moest worden en nu heeft het een maximum van 80.000 toeschouwers. Het blijft indrukwekkend, vooral toen ik naar beneden ging en op het veld stond, uiteraard even in een stoel van de Reserva gaan zitten. Hier hebben grootheden als Pele en Garrincha gezeten en gevoetbald. Na dit enerverende bezoek met metro terug naar Copacabana. Ineens kwam een dwingend voorstel om het nachtleven van Rio in te gaan, want dat is vakantie !! Ik heb daar hele zweterige herinneringen aan ten tijde van de disco HELP en deze herinnering creëerde geen behoefte aan het nachtleven. Hier zag ik de teleurstelling van een Braziliaanse, het nachtleven hoort bij Rio. Blij dat ik niet gegaan was, even de stem van mijn liefje gehoord en dat was voor mij een feestelijk nachtleven. Morgen rondzwerven in Lapa, een mooi district downtown Rio en aan het eind van de dag vertrek in naar hotel bij Airport Galeo van Rio de Janeiro. Vrijdag moet ik vroeg op om naar Porto Alegre te gaan. So far so good. Ik geniet, ook met schurende verwachtingen !!