Bertopreis11.reismee.nl

Op zoek naar parels van schoonheid in Rio Grande do Sul

Het is een mooie wolkeloze dag, ik zit buiten op een bankje voor het hotel in Porto Alegre en wacht op vervoer naar Cambara do Sol. De auto komt, een man stap uit en wenkt mij. Deze man blijkt Dede te zijn, mijn chauffeur, natuurgids en abseil instructor voor de komende dagen. Você fala Português was zijn eerste vraag, Não, eu não falo português, mas jin fala inglês was mijn antwoord. Ik geen portugees en hij geen engels, prima dan op andere wijze met elkaar communiceren. Ik had inmiddels begrepen dat heel veel mensen ook Spaans kunnen volgen. Ik heb mijn reizigers spaans weer wat opgepoetst en daar kan ik de meest elementaire onderdelen van het dagelijks leven mee benoemen. Dat wordt onze conversatie de komende dagen. Dede in verlegen ontvankelijk voor onze vorm van communiceren, reageert uitsluitend als ik in mijn steenkolen reizigers spaans iets aan hem vraag. Dede is een prima vent, een echte natuurvorser en van nature al geen prater. Zwijgzaam rijden wij Porto Alegre uit, het betonnen landschap verandert langzaam in een oase van groen. De bewoonde wereld laat ik achter mij en de natuur is uitnodigend. Na twee uur naderen wij Gramado en rijden vervolgens door naar Canela. Deze plaats doet mij erg denken aan Chatel in Frankrijk. Canela is ingesteld op toerisme, veel souvenirwinkeltjes met allerlei snuisterijen en in deze tijd is het hele stadje versiert met kerstprularia. Non verbaal voelde ik aan dat Dede hier zo snel mogelijk weg wil en ik stemde daar onmiddellijk mee in. Ik riep Vamos, hij lachte en startte onmiddellijk de auto, weg van dit nep stadje. Op naar Parque do Caracol, waar ik de eerste van een reeks watervallen ga bewonderen. Daar aangekomen maakte Dede mij duidelijk dat ik hier alleen kon gaan lopen. Inderdaad alles was prima aangegeven en ik maakte eerst een wandeling door dit mooie gebied. Op de terugtocht hoorde ik in de verte het mooie sonore geluid van klaterend water en langzaam nam het geluid in decibellen toe. Ineens verschijnt daar de waterval, een lange witte streep water ingebed in het groen. Ik blijf dit een onvoorstelbaar mooi beeld vinden, het water dat al eeuwen op dezelfde plek naar beneden dendert. Ik moet altijd denken aan degene die dit ooit voor het eerst heeft ontdekt, wat zal dat een enorme ervaring zijn geweest. Natuur heeft op mij een verstillend effect, ik kan geheel vrijblijvend genieten van alles wat de natuur te bieden heeft. Vooral deze ruige natuur waar planten groeien en bloeien zoals zij dat willen en bomen zijn zoals ze zijn. Ik vind een uitspraak van Nietzsche hier mooi op aansluiten : Wij verblijven zo graag in de vrije natuur omdat deze geen mening over ons heeft. Met deze overpeinzing loop ik verder en ga weer terug naar Dede, die heerlijk ligt te slapen in de auto. Vervolgens naar Cambara do Sol waar ik de komende dagen zal verblijven. Dit is een ouderwets “ western dorpje”, een lange weg, aan weerzijden huizen, een kerk, kroeg en paar winkels. Mijn onderkomen is een kleine cabin en ik ben de enige die hier verblijft. S ’avonds een hapje gaan eten via het kilo principe, je gaat langs een buffet, schep eten op, dat wordt gewogen en vervolgens wordt de prijs bepaald. Na het eten teruggelopen, dat is 1200 meter stijl omhoog. Het is koud s ’nachts, de temperatuur daalt van 26 graden overdag naar 8 graden s ’nachts. De volgende dag vroeg opgehaald door Dede en op weg naar het eerste pareltje, de canyon Fortaleza in het Parque Nacional da Serrra Geral. Na een heftige bergrit over ongeplaveide weg werd de auto geparkeerd en maakten Dede en ik ons klaar voor een tocht van 5 uur in twee gebieden van de Serra Geral. Dir is een onvergetelijke tocht, de overweldigende natuur, de heldere frisse lucht die je longen verwennen en vooral de oorverdovende stilte. Het geluid van traag voortbewegend schoeisel op het pad is het enige geluid. Wij gaan steeds verder omhoog en dan ineens toont de natuur zich in alle schoonheid aan mij. Ik sta verstild, ontroerd en met verbazing te kijken naar zoveel schoonheid. Het enige wat ik doe is mijn duim opsteken naar Dede en dat wordt beantwoord met een glimlach. Ik heb mij boven op een rots genesteld en daar een half uur stil zitten genieten van dit pareltje van schoonheid. Uiteindelijk weer naar beneden gelopen en een ander traject ingeslagen, de Trilha do Mirante en Trilha da Pedro Seredo. Eerst naar beneden en dan weer omhoog met het nodige klauterwerk. Aan het eind wachtte ons wederom een pareltje, een prachtige waterval in een moeilijk toegankelijk gebied. Dit heeft bij mij wel wat sporen achtergelaten, ging in een modderig gedeelte onderuit en kwam in inktzwarte modder terecht. Tijdens een oversteek van een grote kreek, waar wij van rotspunt naar rotspunt moesten springen, heb ik mij van de inktmodder ontdaan. Bij de oversteek stak Dede in het begin regelmatig zijn hand uit om mij te helpen, maar Bertje zelf doen is het motto, al snel had hij dat door en liet mij mijn eigen overtocht uitstippelen. Weer prachtige vergezichten mogen aanschouwen en nu ik dat opschrijf overmand mij weer de ontroering van al dat schoons wat de natuur ons te bieden heeft. Ik ben een voorstander dat de natuur en met name alle bodemschatten rechten gaan krijgen. Bolivia staat als eerste in de wereld op het punt een wet aan te nemen die dit mogelijk maakt, The Law of Mother Earth. Ik hoop dat er vele landen zullen volgen, maar ik ben bang dat de economisten in deze wereld dat willen verhinderen. Op de terugtocht sloeg het weer om en kwamen dikke wolken de omgeving omarmen. Later begon het te regenen en dat betekende dat mijn abseil avontuur werd gecanceld. Te gevaarlijk. Ik vind dat jammer, maar weet ook niet hoe het zou zijn als ik daar had gestaan, 80 meter is wel heel hoog om naar beneden te gaan. Tja, dan moet ik hier maar een keer terugkomen en dat wil ik met alle plezier nog een keer doen. Eerder dan gepland naar mijn cabin gereden en heb nog lang na zitten genieten van deze dag. Morgen naar een andere parel in dit gebied de Canyon Itaimbezinho. So far so good en ik geniet, ja ik geniet met volle teugen!

Reacties

Reacties

je lief

Wat een natuurschoon. Krachtig en prachtig.

hans

lekker weer onderweg met jou!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!